ซีรีส์จีน เรื่องสามชาติสามภพ ป่าท้อสิบหลี่
เยี่ยหัว
เยี่ยหัว องค์รัชทายาทของเผ่าสวรรค์ ในอดีตเคยเป็นดวงจิตน้องชายฝาแฝดของท่านเทพม่อยวนและถูกเลี้ยงดูอยู่ในดอกบัวทองที่คุนหลุนซี แต่หลังจากเหตุการณ์ที่ท่านเทพม่อยวนตายไป เยี่ยหัวก็ได้ไปเกิดในเผ่าสวรรค์เป็นลูกชายคนโตขององค์ชายใหญ่แห่งเผ่าสวรรค์ ด้วยเหตุการณ์ตอนที่เยี่ยหัวเกิดเหมือนกับตอนที่ท่านเทพม่อยวนเกิด ทำให้เทียนจวินหรือท่านปู่ของเยี่ยหัวแต่งตั้งให้เยี่ยหัวเป็นองค์รัชทายาท เยี่ยหัวนั้นเป็นคนที่ตีสีหน้าเรียบเฉย ไม่ค่อยพูดและดูไม่มีอารมณ์ความรู้สึก แต่ที่เยี่ยหัวเป็นแบบนี้ก็อาจจะเป็นเพราะความคาดหวังที่เทียนจวินมีต่อเขามาก การที่เทียนจวินเลี้ยงดูและพยายามทำให้เยี่ยหัวเหมาะสมกับการที่จะเป็นเทียนจวินคนถัดไป แต่การเลี้ยงดูของเทียนจวินนั้นคือการแยกเยี่ยหัวออกจากแม่มากตั้งแต่เด็กๆการที่เยี่ยหัวจะทำอะไรตามใจตนเองนั้นเป็นเรื่องที่ยากมากเพราะจะต้องทำตามที่เทียนจวินสั่งทุกอย่าง พอเยี่ยหัวได้มาเจอกับซู่ซู่มันทำให้เยี่ยหัวรู้สึกสบายใจ สามารถที่จะทดแทนความอบอุ่นและเหงาของตนเองได้ ทำให้เยี่ยหัวรู้สึกว่าสามารถที่จะเป็นตัวของตัวเองได้ไม่ต้องยึดติดกับคำสั่งและกฎเกณฑ์ใดๆ หลังจากนั้นต้องสองก็รักและแต่งงานกัน แต่พอถูกคนเผ่าสวรรค์จับได้และทำให้ซู่ซู่ต้องไปอยู่บนสวรรค์ชั้นฟ้า เยี่ยหัวเลือกที่จะทำตัวเย็นช้าไม่สนใจซู่ซู่ทำเหมือนไม่รักซู่ซู่และยังบอกอีกว่าที่แต่งงานที่มีลูกกับซู่ซู่เพื่อตอบแทนบุญคุณเท่านั้น ถึงแม้เยี่ยหัวจะคิดว่าการกระทำของตนเองนั้นจะเป็นวีธีที่สามารถช่วยปกป้องซู่ซู่ได้ จุดมาถึงความแตกร้าวสุดๆระหว่างเยี่ยหัวกับซู่ซู่นั้น คงอาจจะมาจากตอนที่ซู่จิ่นมาบอกกับซู่ซู่ว่าที่เย่หัวตั้งชื่อนางว่าซู่ซู่นั้นมาจากชื่อของซู่จิ่นและการที่เยี่ยหัวควักดวงตาของซู่ซู่ไปให้ซู่จิ่น ทำให้ซู่ซู่ตัดสินในหลังจากคลอดอาหลีว่าจะไปกระโดดหอประหารเซียน หลังจากเหตุนั้นทำให้เยี่ยหัวรู้สึกผิดจนแทบจะตายตามซู่ซู่ไป หลายร้อยปีผ่านไปเยี่ยหัวก็ยังพยายามหาทางทุกวิถีทางที่จะได้พบซู่ซู่อีกครั้ง จนมาพบกับป๋ายเฉี่ยนซึ่งก็คือซู่ซู่ แต่ป๋ายเฉี่ยนนั้นกลับจำเยี่ยหัวไม่ได้ พอเยี่ยหัวรู้ความจริงว่าป๋ายเฉี่ยนก็คือซู่ซู่ เยี่ยหัวก็เดินหน้าจีบป๋ายเฉี่ยนใหม่อีกครั้ง โดยครั้งนี้เยี่ยหัวได้บทเรียนจากการที่เสียซู่ซู่ไป จึงแสดงความรู้สึกที่มีต่อป๋ายเฉี่ยนทั้งหมดออกมา แสดงว่ารัก แสดงว่าห่วง อีกทั้งดูแลและเอาใจใส่จนสุดท้ายก็ชนะใจป๋ายเฉี่ยนได้อีกครั้ง
นิสัยโดยรวมของพระเอกก็คือเป็นคนนิ่ง เงียบๆ และดูไม่มีความรู้สึกก็จริงแต่ก็เป็นคนรักใครรักจริง แบบไม่สนใจหญิงใดนอกจากป๋ายเฉี่ยนเลย ไม่ว่าผู้หญิงนั้นจะอ่อยแค่ไหน พระเอกนั้นรักป๋ายเฉี่ยนมากถึงขนาดสามารถที่จะทำให้เขาได้ทุกอย่าง แม้ว่าจะทำให้ตนเองต้องเสียใจหรือตายก็ตาม อย่างตอนที่ไปเอาเห็ดหลินจือไปทำยาให้ท่านเทพม่อยวนทั้งที่หึงนางเอกกับท่าเทพม่อยวน แต่ก็ไม่อยากให้ป๋ายเฉี่ยนไปเอาเห็ดหลินจือกลัวป๋ายเฉี่ยนบาดเจ็บ เยี่ยหัวนั้นถือได้ว่าเป็นทั้งพ่อและสามีที่ดีเลยที่เดียว แต่ก็มีนิสัยเสียบางมุมอย่างเช่นตอนที่นางเอกเป็นซู่ซู่ เรื่องเอาความคิดของตนเป็นศูนย์กลาง คิดว่าทำแบบนี้มันถูกแล้ว โดยที่ไม่สนใจความรู้สึกของซู่ซู่ เราคิดว่าถ้าเยี่ยหัวพูดหรือว่าอธิบายกับซู่ซู่นั้นตอนนั้นว่าสิ่งที่ตนทำไปก็เพราะปกป้องนางละก็ บางที่ซู่ซู่ก็อาจจะไม่กระโดดหอประหารเซียน
ป๋ายเฉี่ยน ลูกสาวคนเล็กของราชาจิ้งจอกเก้าหาง ในตอนเด็กๆดื้อรั้นและซุกซนมากจึงต้องถูกส่งไม่เป็นศิษย์ของท่านเทพม่อยวนแห่งคุนหลุนซี แต่ด้วยความที่ว่าคุนหลุนซีไม่รับศิษย์หญิงป๋ายเฉี่ยนจึงต้องแปลงเป็นชายไปเข้าเรียน โดยใช้ชื่อว่าซืออินและต้องปกปิดฐานะของตนเอง ขณะเรียนอยู่ที่คุนหลุนซี ก็ยังขี้เกียจและชอบหนีออกไปเล่นที่โลกมนุษย์อยู่บ่อย ๆ แต่ถึงจะดื้อและซนอย่างไรก็ยังได้เป็นศิษย์ที่ท่านเทพม่อยวนรักและเอ็นดูที่สุดในศิษย์ทุกคน หลังจากเหตุการณ์ที่ท่านเทพตายไปป๋ายเฉี่ยนรู้สึกผิดและโทษว่าเป็นความผิดของตน จึงได้นำเลือดจากหัวใจของตนเองให้ไปเพื่อที่จะสามารถคงร่างท่านเทพม่อยวนไว้ กักขังตัวเองอยู่แต่ในถ้ำจิ้งจอกตลอดเจ็ดหมื่นปีและคอยหาทางจะทำให้อาจารย์ของตนฟื้นให้ได้ นิสัยของป๋ายเฉี่ยนเองนั้นเมื่อเวลาผ่านไปก็กลายเป็นคนเย็นชาและขยันมากขึ้น พูดง่ายๆว่าเวลาผ่านไปป๋ายเฉี่ยนก็เริ่มคิดและรู้จักวางตัวมากขึ้น จนกระทั้งฉิงชางพยายามที่จะทำลายระฆังตงหัวออกมาได้ ป๋ายเฉี่ยนไปขัดขวางจนต้องโดนคำสาป ทำให้เสียความทรงจำ พลังและต้องไปอยู่บนโลกมนุษย์ ป๋ายฉี่ยนเป็นคนที่จิตใจดีมีเมตตาจึงช่วยเหลือสัตว์ป่ามากมายที่บาดเจ็บ และได้มารักษาเยี่ยหัวที่บาดเจ็บและอยู่ในร่างของงู เยี่ยหัวประทับใจในตัวซู่ซู่(ชื่อที่เยหัวตั้งให้ป๋ายเฉี่ยนตอนเป็นมนุษย์)ได้รักกันแต่งงานกัน พอคนของเผ่าสวรรค์รู้เรื่องเข้าจึงให้นางมาอยู่บนสวรรค์ได้(เพราะท้องลูกพระเอก) คนเผ่าสวรรค์ไม่ชอบซู่ซู่จึงกลั่นแกล้งซู่ซู่มากมาย แต่ซู่ซู่ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะซู่ซู่(ป๋ายเฉี่ยน)ไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับใครเลย มีที่พึ่งเดียวคือเยี่ยหัว ตอนนั้นเยี่ยหัวก็เลือกที่จะปกป้องซู่ซู่โดยการที่ทำตัวไม่สนในซู่ซู่ ทำเหมือนไม่รักซู่ซู่ จนกระทั้งมาถึงจุดแตกหักคือการที่ซู่จิ่นมาบอกว่าการที่เยี่ยหัวตั้งชื่อให้นางว่าซู่ซู่ก็คือมาจากซู่จิ่นเพราะรักตนมากและการที่เย่หัวควักดวงตาป๋ายเฉี่ยนไปให้ซู่จิ่น หลังจากที่ซู่ซู่คลอดลูกซู่ซู่จึ่งตัดสินใจกระโดดหอประหารเซียน เพราะคิดว่าจะได้กลับไปที่ที่ตนเคยอยู่และช่วยรักษาชื่อของลูกชายตนเอง หลังนั้นป๋านเฉี่ยนก็ได้ความทรงจำคืน แต่ก็ทนพิษรักในใจไม่ไหวจึงดื่มน้ำลืมรัก หลายร้อยปีผ่านไปป๋ายเฉี่ยนได้เจอกับเย่หัวอีกครั้ง แต่ป๋ายเฉี่ยนกลับจำเยี่ยหัวไม่ได้ เยี่ยหัวก็พยายามที่จะตื้อและตามจีบป๋ายเฉี่ยน แต่ป๋ายเฉี่ยนก็พยายามออกห่างและวางตนให้เหมาะสม แต่ก็ต้องแพ้ให้กับความขี้สงสารของตน นานวันเข้าป๋ายเฉี่ยนก็แห้ในความดีและความรักของเยี่ยหัว จึงได้รักกันในที่สุด
นิสัยโดยรวมของนางเอกถึงตอนเด็กๆจะดื้อและซุกซน พอเวลาผ่านไปก็โตขึ้นดูเป็นผู้ใหญ่ที่ติดความเย็นชานิดๆ รู้จักการวางตัว และศึกษาหาความรู้มากกว่าตอนเป็นเด็ก เป็นคนจิตใจดีมีเมตตา ให้ความสำคัญต่อการตอบแทนบุญคุณเป็นอย่างมาก แต่ด้วยความที่เก็บตัวอยู่ในถ้ำจิ้งจอกเป็นเวลานาน ทำให้ไป๋เฉี่ยนเป็นคนซื่อๆและไม่ทันคนอยู่บ้างมองไม่ออกว่าสิ่งที่คนอื่นทำให้มาความหมายว่าอย่างไร(อันนี้น้องก็ซื่อเกินท่านเทพของเราดูแลขนาดนี้ยังดูไม่ออกว่ารัก) และยังมิสัยของคนชิงชิวที่ไม่ค่อยสนใจกฎเกณฑ์ต่างๆ ทำอะไรตามใจตนเอง อย่างนิสัยที่บางทีก็เอาแต่ใจบทจะไม่ฟังก็คิดไม่ฟังเลย อย่างตอนที่พระเอกมายืนรอมาหาป๋ายเฉี่ยนที่หน้าถ้ำจิ้งจอก แต่นางเอกไม่ให้พระเอกเข้าพบคือนางไม่ถามและไม่ฟังอะไรทั้งนั้นเพราะกลัวคำตอบที่จะได้รับจนสุดท้ายก็ต้องเสียใจที่ไม่ถามแต่แรก เราคิดว่าถ้าตอนนั้นป๋ายเฉี่ยนใจกล้าที่จะไปถามเยี่ยหัวตรงๆ อาจจะไม่ต้องรอเยี่ยหัวนานถึงหลายปี และอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขนานแล้ว
ซู่จิ่น
ซู่จิ่น เพื่อนสมัยเด็กของเยี่ยหัว คือนางเป็นคนที่พ่อแม่เยี่ยหัวรับมาเลี้ยงและให้อยู่เป็นเพื่อนกับเยี่ยหัวตั้งแต่เด็ก ซู่จิ่นนั้นหลงรักเยี่ยหัวมาตั้งแต่เด็ก ทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้แต่งงานกับเยี่ยหัว ในตอนแรกนั้นนางแต่งเข้าเป็นสนมของเทียนจวินเพราะคิดว่าจะได้มาอยู่ใกล้ๆกับเยี่ยหัวได้ แต่เยี่ยตัวได้แต่งงานและมีลูกกับซู่ซู่ นางจึงยอมรับไม่ได้ กลั่นแกล้ง ใส่ความ พูดต่างๆนาๆบีบคั้นซู่ซู่จนนางต้องกระโดดหอประหารเซียน เยี่ยหัวที่กระโดดตามซู่ซู่ไปได้รับบาดเจ็บสาหัส เทียนจวินจึงมาขอโคมผูกวิญญาณจากซู่ซู่ นางได้โอกาสจึงขอเทียนจวินให้นางนั้นได้แต่งงานเข้าเป็นสนมของเยี่ยหัว นางแต่งเข้าเป็นสนมของเยี่ยหัวก็จริง แต่เยี่ยหัวไม่ยอมรับนาง นางจึงเสนอวิธีการที่จะชุบชีวิตให้ซู่ซู่แลกกับนางจะได้อยู่ในตำหนัก ภายหลังเย่หัวกลับจะแต่งงานการป๋ายเฉี่ยน ซู่จิ่นางก็ยอมรับไม่ได้อีก นางจึงคิดจะหาทางกำจัดป๋ายเฉี่ยนอีกครั้ง ต่อมาป๋ายเฉี่ยนที่ได้ความทรงจำตอนเป็นซู่ซู่คืนมา ป๋ายเฉี่ยนจึงมาควักดวงตาของนางคืน ซู่จิ่นที่ยังไม่ยอมแพ้นางไปฟ้องเทียนจวินให้เอาผิดกับป๋ายเฉี่ยน แต่นางกลับคิดไม่ถึงว่านางจะโดดขุดคุ้ยสิ่งที่ตนเองเคยกระทำ จนต้องได้รับโทษ
นิสัยโดยของซู่จิ่นนั้นเป็นคนที่รักมั่นคง นางพยายามจะทำทุกทางที่จะให้เยี่ยหัวรักนาง ดูไปแล้วนางก็น่าสงสารนางขาดความรักตั้งแต่เด็ก พอมีความรักนางก็อยากที่จะครอบครอง แต่นางไม่คิดว่าสิ่งนางกระทำนั้นมันจะถูกหรือผิด จะเป็นการทำร้ายใครหรือไม่ นางสนแค่ผลลัพธ์ที่จะได้เท่านั้น ดูไปแล้วก็กลายเป็นคนที่ยึดติดและไม่ปล่อยวาง จนสุดท้ายสิ่งที่นางกระทำนั้นก็ย้อนกลับมาทำร้ายตนเอง เราคิดว่าการที่ซู่จิ่นนั้นมีพยายามที่จะทำให้เยี่ยหัวนั้นรักตนก็ไม่ใช่ว่าเป็นสิ่งที่ผิด แต่สิ่งที่ผิดที่สุดคือการพยายามของซู่จิ่นนั้นเป็นการทำร้ายผู้อื่น คนเขาไม่รักก็คือไม่รัก ซู่จิ่นควรที่จะยอมรับความจริงและตัดใจ เพื่อว่าที่สักวันนางเองก็อาจจะเจอคนที่รักนางจากใจจริง และอาจจะไม่ต้องมีจุดจบแบบนี้ก็ได้
เสวียนหนี่
เสวียนหนี่ เพื่อนสาวเผ่าจิ้งจอกของป๋ายเฉี่ยน เสวียนหนี่นั้นอิจฉาเรื่องป๋ายเฉี่ยนมาตั้งแต่เด็กๆ ป๋ายเฉี่ยนนั้นได้มอบหน้าตาให้แก่เสวียนหนี่(เสวียนหลี่จึงมีใบหน้าคล้ายกับนางเอก) ภายหลังไม่อยากแต่งงานกับคนที่แม่เลือกไว้ ป๋านเจินนั้นได้ส่งเสวียนหนี่ให้มาอยู่กับนางเอกที่คุนหลุนซี นางตกหลุมรักหลีจิ้ง และนางรู้ว่าหลีจิ้นนั้นชอบซืออิน(ซึ่งก็คือนางเอก) ด้วยความที่ตัวเองหน้าคล้ายคลึงกับซืออิน นางจึงไปอ่อยหลีจิ้ง หลี่จิ้นที่ตอนนั้นสับสนได้เลือกเสวียนหนี่ นางได้กลับไปยังเผ่าวิหคกับหลีจิ่ง นางรู้ว่าหลีจิ้งกำลังจะถูกลงโทษ นางจึงหาทางที่จะกลับไปที่คุนหลุนซี โดยการแกล้งเป็นโดนเผ่าวิหคทำร้ายแล้วไปขโมยแผนค่ายกลของเทพม่อยวนไปให้จ้าววิหคฉิงชาง นางได้แต่งงานเป็นพระชายาของหลีจิ้ง แต่ตัวหลีจิ้งนั้นยังรักซืออินอยู่จึงไม่ได้สนใจและออกตามหาแต่ซืออิน ภายหลังนางได้รู้ว่าซืออินก็คือป๋านเฉี่ยนเพื่อนของนาง นางได้ไปลักพาตัวท่านม่อยวนและอาหลีมา แต่นางก็ต้องผิดหวังเมื่อป๋ายเฉี่ยนนั้นได้มาช่วยทั้งสองและได้มาทวงใบหน้าของนางคืน หลังจากนั้นเสวียนหนี่ก็ได้รับโทษของตน
นิสัยโดยรวมของเสวียนหนี่เป็นคนที่ขี้อิจฉาและอยากได้ของผู้อื่น แต่พอหลงรักหลีจิ้งนางก็ยอมทำทุกอย่างเพื่อหลีจิ้งถึงแม้นางจะรู้ว่าที่หลีจิ้งเลือกนางก็เพราะหน้าตาของนางที่เหมือนกับซืออินเท่านั้น นางยังคงพยายามทำทุกอย่างให้หลีจิ้งกลับมารักตนเอง ในความคิดเรา เราคิดว่าตัวละครของเสวียนหนี่นั้นมีความคล้ายกับซู่จิ่นมาก มีความพยายามเพื่อที่จะให้เขารักตน โดยที่ไม่สนความถูกผิด ไม่สนว่าจะเป็นการแย่งใครมาพอเขาไม่รักตนก็โทษว่าเป็นความผิดของคนอื่น ไปเกลียดไปแค้นป๋านเฉี่ยนเฉยทั้งที่เขาสองคนรักกันอยู่ก่อนแล้ว แต่ด้านที่เราคิดว่าดีของเสวียนหนี่ก็คือความเป็นแม่ เสวียนหนี่นางรักลูกของนางมาก ยอมทำทุกอย่างเพื่อที่ปกป้องและให้ลูกของนางมีชีวิตต่อไป
หลี่จิ้ง
หลี่จิ้ง องค์ชายรองของเผ่าวิหค ตอนที่ได้เจอกับซืออินครั้งแรกก็ไม่ได้อะไรมาก พอผ่านไปสักพักหลีจิ้งได้รู้ความจริงเรื่องที่ซืออินเป็นผู้หญิง จึงสนใจและเริ่มชอบซืออินไปโดยที่ไม่รู้ตัว หลี่จิ้งนั้นได้ช่วยให้พวกซืออินหนีออกไปได้ด้วยเรื่องนั้นเองทำให้จ้าววิหคฉิงชางโกรธมาก หลีจิ้งหนีออกมาหานางเอกและตามจีบซืออิน จนซืออินใจอ่อนยอมรับรักของหลีจิ้งและเขาเองก็ได้สาบานว่าจะรักมั่นต่อซืออินเพียงผู้เดียว แต่ก็ต้องคิดไม่ตกเพราะหลีจิ้งคิดว่าซืออินเป็นคนเผ่าสวรรค์(คนเผ่าสวรรค์กับเผ่าวิหคไม่อาจแต่งงานกันได้) ครั้นโดนเสวียนหนี่มาอ่อยด้วยใบหน้าของซืออินก็ใจอ่อนเลือกเสวียนหนี่ไป พอซืออินรู้เรื่องนั้นเข้าก็โกรธมากไล่ทั้งสองออกจากคุนหลุนซี ทำให้หลีจิ้งต้องกลับเผ่าวิหคไปกับเสวียนหนี่ ด้วยความผิดจากครั้งก่อนทำให้หลีจิ้งต้องถูกประหารได้เสวียนหนี่ขโมยแผนค่ายกลของม่อยวนจึงได้ความดีความชอบและต้องแต่งงานรับเสวียนหนี่เป็นพระชายา ตอนซืออินมาขอหยกวิญญาณกลับไม่ได้ให้ไป เพราะอิจฉาเพทม่อยวน หลังจากนั้นคิดได้ก็มารู้ว่าซืออินออกไปจากคุนหลุนซีพร้างร่างของเทพม่อยวนแล้ว หลีจิ้งตามหาซืออินอยู่นานจนได้พบกับซืออินอีกครั้งและได้รู้ความจริงว่าซืออินก็คือป๋ายเฉี่ยน หลีจิ้งเองนั้นพยายามอธิบายบอกกล่าวพูดแก้ต่างๆนาๆให้ป๋ายเฉี่ยนกลับมารักตนอีกครั้ง แต่ก็ไม่สำเร็จ
นิสัยโดยรวมของหลีจิ้ง เป็นผู้ชายเจ้าชู้ เสเพล ไม่ฝักใฝ่ในอำนาจ ตอนที่ขึ้นเป็นราชาของเผ่าวิหคก็ไม่สนใจการงาน แต่ยังดีที่รู้จักที่จะไม่ทำให้ประชาชนเดือดร้อน ในตอนแรกนั้นเราเคยชอบตัวละครหลีจิ้งทั้งที่เป็นคนเจ้าชู้มาก แต่ก็บอกว่าพร้อมที่จะหยุดที่ซืออินได้ ชอบไม่ได้เท่าไหร่หลีจิ้งก็ดันไปหลงกลเสวียนหนีเข้า เราคิดว่าคำพูดในตอนที่หลี่จิ้งให้สัญญากับซืออินตอนนั้นก็ดูจริงใจดี แต่หลีจิ้งดันขาดความหนักแน่นและความยับยังชั่งใจ จึงต้องทำให้ความรักของซืออินและหลีจิ่งต้องจบลง กว่าจะรู้ว่าความรักที่มีอยู่มันมีค่ามากแค่ไหนก็เสียมันไปแล้ว คือหลีจิ้งก็ต้องยอมรับว่ามันเป็นสิ่งที่ตนเองได้เลือกไปแล้วมันไม่สามารถที่จะกลับไปเป็นเหมือนในอดีตได้อีกต่อไป
ซีรีส์จีน เรื่องสามชาติสามภพ ลิขิตเหนือเขนย
มหาเทพตงหัว
มหาเทพตงหัว อดีตเทียนจวินองค์แรกแห่งเผ่าสวรรค์ เป็นเจ้าของวังมหาอรุณ ผู้ที่ใครๆก็ต้องให้ความเคารพ ครั้งหนึ่งเคยได้ไปช่วยป๋ายเฟิ่จิ่วเอาไว้ แต่มหาเทพตงหัวของเรานั้นก็ไม่สนอะไรอีก ก็เพราะช่วยคนอื่นมามากมาย ด้วยหน้าที่หล่อเหลาจึงมีหญิงสาวมากมายมาทอดสะพานให้ แต่มหาเทพตงหัวของเรานั้นก็ไม่ได้สนใจหญิงคนไหนเลย ในตอนที่ถูกขังอยูในดินแดนปทุมมาสิบสามานย์มหาเทพตงหัวก็ได้เจอกับจิ้งจอกภูต มหาเทพตงหัวที่มีความชอบในพวกสัตว์ขนกลมอยู่แล้ว พอได้เจอแน่นอนมาต้องเอ็นดูจิ้งจอกภูต พอถึงตอนกลับวังมหาอรุณก็พาจิ้งจอกภูตกลับไปด้วย ไม่ว่าจีเหิงจะขอแค่ไหนก็ไม่ให้ มหาเทพตงหัวเรานั้นชอบจิ้งจอกภูตตัวนั้นมาก ทั้งดูแลเอาใจใส ชอบถึงขนาดสร้างศาลาให้จิ้งจอกภูตตัวนั้น แต่หลังจากนั้นมหาเทพต้องแต่งงานกับจีเหิง จิ้งจอกภูตดันทำจีเหิงบาดเจ็บ มหาเทพตงหัวของเราจึงลงโทษจิ้งจอกภูตกักบริเวณมัน แต่หลังจากนั้นจิ้งจอกภูตก็ได้หายตัวไป มหาเทพของเรานั้นรีบตามหาไม่ว่าจะบนฟ้าบนดินก็ตาม ครั้นมหาเทพตงหัวต้องลงไปเป็นมนุษย์ได้เจอกับหญิงสาวผู้หนึ่งมหาเทพตงหัวได้ตกหลุมรักนางแต่ด้วยถูกกำหนดให้ไม่อาจที่จะสมหวังทำให้ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ พอได้กลับไปเป็นเทพเซียนอีกครั้งมหาเทพตงหัวของเราก็ยังลืมหญิงผู้นั้นไม่ได้ เมื่อเวลาผ่านไปความรักย่อมลืมเลือน ในวันพิธีแต่งานของป๋ายเฉี่ยนและเย่หัวมหาเทพตงหัวได้เจอกับป๋ายเฟิ่งจิ่วและสนใจเป็นอย่างมาก จึงหาทางที่จะเข้าใกล้โดยการแกล้งป๋ายเฟิ่งจิ่ว จนทำให้นางตกไปอยู่ที่หุบเขาเสียงธรรม จากความสนใจได้เปลี่ยนเป็นความรัก ยิ่งรักมากมหาเทพตงหัวของเราก็ยิ่งหึงมาก ด้วยความหึงที่เกินเหตุนั้น ทำให้ป๋ายดฟิ่งจิ่วต้องติดอยู่ในห้วงฝันของอาหลานเหร่อ เพราะก่อนหน้านั้นมหาเทพตงหัวได้รู้ความจริงอะไรบ้างอย่าง มหาเทพตงหัวจึงตัดสินใจที่ช่วยป๋ายเฟิ่วจิ่วจะรักและปกป้องนางด้วยชีวิต
นิสัยโดยรวมของมหาเทพตงหัวเป็นคนเย็นชาหน้านิ่ง ขี้แกล้งคือนางแกล้งทุกคนที่จะแกล้งได้แล้ว ไม่สนใจใคร ไม่เข้าข้างใครทั้งนั้น เรียกได้ว่าเป็นบุคคลที่เป็นกลางที่สุด พอมหาเทพได้มารักกับเฟิ่งจิ่วแล้วนั้น มหาเทพก็กลายเป็นคนขี้หึงและขี้หวงเอามากๆ แบบรู้ใจเพื่อนก็หึง ทำอาหารให้ใครก็หึง ห่วงใครก็หึง ขี้หึงแบบสุดๆ ขนาดลูกชายของตนเองป๋ายกุ๋นกุ๋นยังไม่ลูกกอดแม่เลย นั้นก็อาจจะเป็นเพราะว่ามหาเทพนั้นเกิดมาเพียงตัวคนเดียว ไม่มีพ่อแม่พี่น้องหรือกระทั้งญาติที่ไหน พอได้มาเจอกับป๋ายเฟิ่งจิ่วจึงรักและหวงแหนนางมาก คงกลัวนางเอกของเราจะหายไป แต่ก็ด้วยความที่มหาเทพเป็นคนที่แสดงออกถึงการกระทำมากกว่าการพูด จึงทำให้ป๋านเฟิ่งจิ่วเข้าใจผิดอยู่บ่อยๆ เราว่าตัวละครมหาเทพตงหัวนั้นเป็นตัวละครที่น่าสงสารมากตัวหนึ่ง มหาเทพคงต้องโดดเดี่ยวมากแน่ๆที่เกิดมาไม่มีใครเลยอยู่เคียงข้าง คงจะเหงาเอามากๆเลย
ป๋ายเฟิ่งจิ่ว
ป๋ายเฟิ่งจิ่ว จิ้งจอกแดงหนึ่งเดียวแห่งชิงชิว ว่าที่ราชนีแห่งชิงชิวด้วยความที่ป๋ายเฉี่ยนต้องแต่งงานเข้าตำหนักสวรรค์ป๋านเฟิ่งจิ่วจึงต้องเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งราชนีแห่งชิงชิว มีอยู่ครั้งหนึ่งป๋ายเฟิ่งจิ่วที่เกือบจะได้รับอันตรายได้มหาเทพตงหัวช่วยเหลือไว้ ป๋ายเฟิ่งจิ่วจึงฝังใจกับมหาเทพมาก นางจึงคิดที่จะตอบแทนบุญคุณ ในตอนแรกแปลงกายเป็นนางกำนัลเข้าไปรับใช้มหาเทพที่วังมหาอรุณ ต่อมาป๋ายเฟิ่งจิ่วได้ขายขนจิ้งจอกเก้าหางของตนเองให้กับราชามารนิลเพื่อที่จะเอาพลังไปปกป้องมหาเทพ และยอมลงไปที่โลกมนุษย์เพื่อที่จะช่วยรักษามหาเทพ แต่การลงไปครั้งนั้นกลับทำให้เยี่ยชิงถีต้องตาย ทำให้ป๋ายเฟิ่งจิ่วคิดหาทางที่จะชุบชีวิตของเยี่ยชิงถีขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อเป็นการตอบแทนที่ช่วยชีวิตและหลังจากกลับจากโลกมนุษย์ก็ยังทำให้ป๋ายเฟิ่งจิ่วเลิกคิดที่จะวิ่งไล่ตามมหาเทพ นั้นจึงเป็นจุดเริ่มต้นที่มหาเทพเริ่มสนใจป๋ายเฟิ่งจิ่ว หลังจากที่ป๋ายเฟิ่งจิ่วตกลงไปที่หุบเขาเสียงธรรม ก็หาทางที่จะนำผลพิมพามาเพื่อที่จะชุบชีวิตให้เยี่ยชิงถี แต่เมื่อมหาเทพเปลี่ยนรางวัลของผู้ชนะเป็นท้อสวรรค์แทนผลพิมพา ป๋ายเฟิ่งจิ่วจึงตัดสินใจว่าจะเข้าไปขโมยผลพิมพามา แต่ก็ต้องไปติดอยู่ห้วงฝันของอาหลานเหร่อในตอนที่ป๋ายเฟิ่งจิ่วสามารถออกจากกรงเก้าคด ทำให้ป๋ายเฟิ่งจิ่วเผยความรู้สึกและความต้องการที่แท้จริงว่าป๋ายเฟิ่งจิ่วก็เหมือนผู้หญิงทั่วๆไปที่ต้องการคนดูแลและคอยปกป้อง แต่การที่อยู่ในห้วงฝันของอาหลานเหร่อก็ทำให้ทั้งสองคนรักกัน จนกระทั้งออกมาได้ตัดสินใจที่จะแต่งงานกัน แต่พอในตอนงานแต่งมหาเทพกลับมาช้า ป๋ายเฟิ่งจิ่วได้ยินเหตุผลที่มหาเทพมาช้าป๋ายเฟิ่งจิ่วนางไม่เชื่อและไปดูด้วยตนเอง พอไปเจอเข้าจริงๆป๋ายเฟิ่งจิ่วก็คิดว่าป๋ายเฟิ่งจิ่วไม่รักตนแล้ว จึงหนีไปโลกมนุษย์เลี้ยงลูกเพียงคนเดียวบนโลกมนุษย์ เมื่อเวลาผ่านไปป๋ายเฟิ่งจิ่วมาพบความจริงเกี่ยวกับเรื่องที่จะเกิดขึ้นและตัดสินใจที่จะสู้ร่วมเป็นร่วมตายกับมหาเทพ
นิสัยโดยรวมของป๋ายเฟิ่งจิ่วเป็นคนร่าเริง น่ารักและซุกซน เก่งในเรื่องของการทำอาหารมากๆ เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับการตอบแทนบุญคุณมาก เมื่อมีสิ่งที่ต้องการหรืออยากที่จะพยายามทำทุกอย่างเพี่อที่จะทำให้ได้ เหมือนกับตอนที่พยายามจะเอาชนะใจมหาเทพ แต่เมื่อไหร่ที่ตัดใจหรือคิดที่ว่าจะไม่เอาจะไม่ทำแล้วก็ไม่เลย อย่างตอนที่หนีพระเอกไปที่โลกมนุษย์ไปคลอดลูกและเลี้ยงลูกเองคนเดียวโดยที่ไม่ได้บอกใครเลย นิสัยที่บ้าบิ่นและความขี้มโนของป๋ายเฟิ่งจิ่วนี้แหละจึงทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆมากมาย เราว่าตัวละครป๋านเฟิ่งจิ่วนั้นมีความพยายามที่จะเอาชนะใจมหาเทพอย่างมาก นางพยายามจนถึงที่สุด จนนางคิดว่าในเมื่อมันไม่ใช่ก็ควรที่จะพอเรานั้นชอบความคิดนี้ของเฟิ่งจิ่วมาก ถ้าพยายามจนคิดว่ามันคงไม่ใช่แล้วก็ควรที่จะหยุด ไม่ควรที่จะดันทุรังต่อไป เพื่อที่เราเองก็จะได้ไม่เจ็บและอาจจะได้เจอคนที่ดีกว่า จนสุดท้ายมหาเทพก็หันมาสนใจและรักป๋างเฟิ่งจิ่วจากใจจริง ก็ถือได้ว่าความพยายามก่อนหน้านี้ของนางก็ไม่ศูนย์เปล่าไป
จีเหิง
จีเหิง องค์หญิงแห่งเผ่ามาร พ่อของนางนั้นได้สละชีวิตเพื่อช่วยมหาเทพตงหัว เมื่อนางเสียพ่อไปมหาเทพจึงคิดจะรับผิดชอบดูแลจีเหิง โดยการที่มหาเทพจะแต่งงานกับจีเหิง ด้วยตอนนั้นจีเหิงหลงหมิ่นซูรักองค์รักษ์ของตน นางจึงคิดที่หนีงานแต่งงานไปกับหมิ่นซู แต่ระหว่างทางได้โดนซวี่หยางพี่ชายของจีเหิงขัดขวางไว้ หมิ่นซูฆ่าตัวตายเพื่อชดใช้ความผิด จีเหิงเสียใจมากตัดสินใจกระโดดหุบเขา นางตื่นขึ้นมาบนโลกมนุษย์ศูนย์เสียความทรงจำทั้งหมดไป ตอนที่นางถูกขังอยู่คุกที่โลกมนุษย์ได้เยียนฉืออู้ช่วยออกมาและช่วยฟื้นความทรงจำให้แก่นาง แต่นางก็ยังจะหนีออกไปกลายเป็นนักดนตรีและอยู่ที่หุบเขาเสียงธรรม ครั้งมหาเทพได้มาสอนที่หุบเขาเสียงธรรมได้มาดูแลรับใช้ นางจึงตกหลุมรักมหาเทพ พอป๋ายเฟิ่งจิ่วได้เข้ามาที่หุบเขาเสียงธรรมนางกลับไม่ชอบใจที่มหาเทพดูเหมือนสนใจและให้ความสำคัญกับป๋ายเฟิ่งจิ่วเป็นพิเศษ แถวนางยังโดนเหมี่ยวลั่วเป่าหูเข้าไปอีก นางจึงหลอกใช้เยือนฉืออู้ให้เอาผลพิมพามาให้นาง เมื่อไม่สำเร็จนางจึงไปขอผลพิมพามาจากมหาเทพ พอได้มานางก็รีบไปพูดให้ป๋ายเฟิ่งจิ่วเข้าใจผิดมหาเทพ แต่นางกลับคิดไม่ถึงว่ามหาเทพจะรักป๋ายเฟิ่งจิ่วมากถึงขนาดยอมที่จะเข้าไปในห้วงฝันของอาหลานเหร่อ จีเหิงที่เริ่มคิดได้ว่าตนเอกทำสิ่งที่ผิดไปก็เริ่มที่จะสำนึก และบอกให้เยียนฉืออู้ตัดใจจากนาง หลังจากที่มหาเทพออกมาจากห้วงฝันได้ ตอนใกล้ตายจึงไปนำเกล็ดปลาของพ่อมาขอให้มหาเทพไม่แต่งมหาเทวี แต่มหาเทพก็ไม่ทำแถมยังพูดสั่งสอนนางไปอีก ภายหลังเห็นในความรักและความจริงใจที่เยียนฉืออู้มีต่อนาง นางจึงเริ่มที่จะรักเยียนฉืออู้
นิสัยโดยรวมของจีเหิงนั้นก็ถือว่าเป็นคนที่มีจิตใจดี โอบอ้อมอารี มีเมตตาไม่น้อย ไม่รู้ทำไมพอตอนที่นางมาชอบมหาเทพนั้นความคิดของนางจึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้ นางกลายเป็นคนขี้อิจฉาและพยายามทำทุกทางเพื่อที่จะได้สิ่งนั้นมาก เราคิดว่าจีเหิงนั้นเป็นตัวละครนางร้าย ที่ก็มีความร้ายมีความดีปะปนกัน จีเหิงก็ยังเป็นอีกตัวละครหนึ่งที่พยายามเพื่อความรักของตนเอง เราก็มองว่าไม่ได้ผิดอะไร แต่การที่นางรู้ว่าทั้งมหาเทพกับป๋ายเฟิ่งจิ่วมีความรักต่อกัน นางกลับคิดที่จะทำลายและไหนจะตอนที่ไปขอมหาเทพไม่ให้แต่งมหาเทวีอีก ในตอนนั้นจีเหิงได้พูดจาที่ดูลดคุณค่าของตัวเองลงไปเลย แต่ยังดีที่ตอนสุดท้ายตัดใจและได้รักกับเยียนฉืออู้ในตอนจบ
เยียนฉืออู้
เยียนฉืออู้ ราชามารครามแห่งเผ่ามาร เยืยนฉืออู้นั้นหลงรักจีเหิงที่เป็นองค์หญิงแห่งเผ่ามารมานาน ไม่พอใจในตัวมหาเทพเป็นอย่างมากที่จะแต่งงานกับจีเหิง ตอนจีเหิงหายไปได้ออกตามหาและช่วยฟื้นความทรงจำขึ้นมา ต่อมาจีเหิงกลับหนีหายไป เยืยนฉืออู้โกรธมากและคิดว่าเป็นความผิดของมหาเทพ จึงท้ารบต่อเพื่อคิดบัญชี แต่เยือนฉืออู้ก็ต้องตกลงไปในหุบเขาเสียงธรรมและได้กลายเป็นเพื่อนสนิทของป๋ายเฟิ่งจิ่ว เยือนฉืออู้ได้พบความจริงว่าจีเหิงคือนักดนตรีของเผ่าปี่อี้ เยือนฉืออู้พยายามจะทำทุกอย่างเพื่อที่จะเอาชนะในจีเหิง ยอมทำทุกอย่างที่จีเหิงขอ ถึงแม้เขาจะรู้ว่าจีเหิงหลอกตนเอกก็ให้อภัยทุกอย่าง และยังยืนยันที่จะรักจีเหิงต่อไป
นิสัยโดยรวมของเยือยนฉืออู้ในตอนแรกนั้นดูจะไม่ค่อยที่จะเป็นคนดีและไม่ค่อยที่จะมีเหตุผลเท่าไหร่ แต่พอเราได้ดูตัวลครตัวนี้ไปเรื่อยๆ ทุกคนจะหลงรักเยี่ยนฉืออู้เป็นแน่เพราะเราก็หลงรักเช่นกัน เราชอบในความน่ารักของเยียนฉืออู้มากๆ มีความหน้าด้านหน้าทนในการตามจีบจีเหิงขั้นสุด นอกจากความพยายามของเยียนฉืออู้ที่ตามจีบแล้ว เรายังชอบความเป็นเพื่อนที่ดีของเยียนฉืออู้อีก มีหลายครั้งที่เพื่อนของเยียนฉืออู้มีปัญหาเขาก็จะคอยอยู่ข้างๆและปลอบใจเพื่อน นอกจากจะมีความเป็นสามีที่ดีแล้วยังมีความเป็นเพื่อนที่ดีไปอีก
ซูม่อเยี่ย
ซูม่อเยี่ย องค์ชายรองแห่งทะเลประจิม อดีตอาจารย์ของอาหลานเหร่อ เขายังคงติดใจอยู่กับสาเหตุการตายของอาหลานเหร่อ และได้พยายามตามหาความจริงอยู่ตลอดเวลา พอถูกองค์ชายสามเหลียนซ่งเรียกตัวให้มาช่วยมหาเทพตงหัวและป๋ายเฟิ่งจิ่วที่หลุดเข้าไปให้ห้วงฝันของอาหลานเหร่อ ซูม่อเยี่ยก็เข้าไปช่วยอย่างเต็มใจ เมื่อเขาได้พบกับมหาเทพและเฟิ่งจิ่วในห้วงฝันแล้วจึงคิดหาทางที่จะออกจากห้วงฝันโดยตอนแรกจะให้ป๋ายเฟิ่งจิ่วเดินตามทางสิ่งที่อาหลานเหร่อทำ ภายหลังได้รวมกันสร้างคันฉ่องกาลพิสดารที่สามารถมองเห็นอดีตได้ พอสร้างเสร็จก็ได้กลับไปดูเรื่องราวในอดีตที่เกิดขึ้น และก็ได้พบกลับจริงเกี่ยวกับการตายและความรักของอาหลานเหร่อ ที่จริงแล้วซูม่อเยี่ยก็รักอาหลานเหร่อเช่นกัน หลังจากออกมาจากฟ้งฝันซูม่อเยี่ยก็สบายใจและปล่อยวางเรื่องอาหลานเหร่อได้สักที
นิสัยโดยรวมของซูม่อเยี่ยก็เป็นคนที่มีจิตใจดี มีเมตตา ตอนที่ซูม่อเยี่ยเจออาหลานเหร่อครั้งแรกเขาได้ช่วยอาหลานเหร่อออกจากค่ายกลงูและรับอาหลานเหร่อเป็นศิษย์ ค่อยดูแลและเอาใจใส่อาหลายเหร่อ แอบรักอาหลายเหร่อมานานแสนนาน ในใจรู้อยู่เต็มอกว่าอาหลานเหร่อรักเสิ่นเยี่ยแต่ก็ยังคอยอยู่ข้างๆ ภายหลังทนเห็นทั้งสองรักกันไม่ไหวจึงได้กลับทะเลประจิม เราคิดว่าซูม่อเยี่ยก็เป็นตัวละครที่ดีตัวหนึ่งเลย ถึงแม้ว่าตนเองจะไม่สมหวัง แต่ก็ไม่ได้ไประรานผู้อื่น ยอมรับในความเป็นว่าเขาไม่รักตนได้ ซึ่งเป็นตัวอย่างที่ดีเลยทีเดียว
โอ้โห ข้อมูลอ่านเพลินมากเวอร์ อ่านทีเห็นฉากโป๊ะป๊ะกันเลย มายก้อด
ตอบลบข้อมูลตัวละครเยอะมาก วิเคราะห์ได้ละเอียดมากเลย
ตอบลบ